Optiekers zonder Grenzen: missie en... vakantie in Nepal

Maart 2020. Mijn vrouw Leen, ik en twee collega’s gaan op missie naar Nepal. De missie is georganiseerd door Optiekers zonder Grenzen en heeft als doel oogmetingen te doen en brillen of vergrotingsmiddelen te verschaffen aan mensen die het niet kunnen betalen. We zouden tien dagen werken en daarna nog vier dagen vakantie nemen, ergens in de bergen.

Maar net rond deze tijd begon het coronavirus zij, opgang te maken. En in de loop van ons verblijf werd het nieuws steeds onrustwekkender: zoveel doden in Italië, steeds meer landen die ermee te maken kregen en hun maatregelen verscherpten. Het nieuws dat steeds meer vliegtuigvluchten geschrapt werden en de raad die we kregen om zo snel mogelijk terug te keren, deden mijn twee collega’s besluiten om vroeger dan gepland terug naar België te vliegen. Zij hebben een partner en kinderen thuis en werken ook nog.

Leen en ik zijn gepensioneerd, daarom besloten wij het risico te nemen en onze termijn uit te doen. De twee collega's boekten in de loop van de laatste, onrustige nacht een vervroegde terugreis via een andere weg dan oorspronkelijk gepland, misten een aansluiting en moesten ter plaatse een hotel boeken voor een halve nacht én een nieuwe verdere vlucht naar huis.

Wij gingen rustig op vakantie in een verlaten hotel: prachtig gelegen op het einde van een heuvelrug, met zicht van op het terras én vanuit onze kamer op twee valleien en in de verte de witte Himalaya-keten. Avontuurlijke wandelingen gemaakt, fijne contacten gehad met de bevolking, goed geslapen, goed gegeten en toch 4 kilo afgevallen: heerlijk.

En in tegenstelling met de vele onrustwekkende berichten viel de terugkeer bijzonder goed mee: geen vertragingen, geen extra controles, geen abnormale drukte. In Schiphol werden we afgehaald door mijn dochter en haar man en we konden zonder problemen de grens over. De vluchten na die van ons werden wél gecanceld. Was ons vertrouwen vermetel geweest en hadden we puur chance?

Johan Hoet